تا آنجا که می دانیم، جلاء در حدود 500 سال قبل از میلاد مسیح توسط مصریها به کار برده شده است. حتی برخی از آنها تا زمان حاضر نیز به عنوان پوششی برای مومیایی کردن در موارد ضروری، نیز باقی مانده است. جلای مصریان از رزین و روغن ساخته شده بود و ظاهرا به صورت شکل قوام یافته و رقیق نشده توسط یک تیغه یا انگشتان دست اعمال می شد. یک نوع جلای بادوام که با پختن رزین آمبر (عنبر) با روغن بزرک ساخته می شد در کارهای تئوفیلوس در قرن دهم پس از میلاد به چشم می خورد. تئوفیلوس فرمول خود را مربوط به گرد آوری از زمانهای پیشین که به لحاظ تاریخی به قرون هشتم و اول میلادی باز می گردد، می داند. فرمول جلای ساخته شده توسط وی به عنوان یک استاندارد تا حدود 800 سال دیگر نیز باقی ماند.
ترپنتین، اگرچه از زمان قدیم شناخته شده بود، ولیکن بیشتر برای مقاصد دیگر ( به عنوان مثال، یک مایع خوشبو کننده) به کار می رفت تا به عنوان یک جزء یا رقیق کننده، که این مسأله تا حدود قرن 14 یا 15 ادامه یافت.
اولین رساله فنی در مورد رنگ و جلاء تا آنجا که امروزه مشخص شده است توسط واتین Watin در سال 1772 میلادی تهیه شده است. وی فرمولاسیون و تولید جلاهای بر پایه Spirit Varnish در الکل و دیسپرسیون های رزین را در ترپنتین شرح داده بود. کتاب او بارها و با تغییرات اندکی تجدید چاپ شد و هنر ساخت جلاء تا اوایل قرن بیستم به همین نحو باقی ماند. رنگ به صورت ذرات جامد رنگی نرمی که از هم جدا نگهداشته شده(رنگدانه) و در مایع واسطه ای به حالت معلق درآمده باشد، از زمانهای ماقبل تاریخ جهت مقاصد تزئینی بکار برده شده است.
طی زمانهای طولانی، رنگهای حفاظتی و تزئینی با به کارگیری زرده یا سفیده تخم مرغ، صمغ عربی و موم عسل به عنوان رنگ پایه یا محمل Vehicle ساخته می شدند. رنگدانه ها اغلب در آب به صورت معلق در می آمدند که ممکن بود حاوی رنگپایه یا بدون آن باشند. برای رنگهای بسیار بادوام، رنگدانه در یک رنگپایه از نوع جلاء به صورت معلق در می آمد، نظیر جلاهایی که توسط تئوفیلوس ساخته و تشریح شده بود.
رنگهایی که مستقیما از روغن بزرک ساخته می شدند، گرچه نسبت به رنگهای بر پایه جلاء زمان خشک شدن طولانی تری داشتند ولیکن به لحاظ قیمت، ارزان تر بودند و کاربرد آسانتری نیز داشتند و به همین سبب در قرون وسطی کاربرد قابل ملاحظه ای یافتند. طی قرن نوزدهم رنگهای بر پایه کربنات سرب White lead در روغن به شکل وسیعی مورد استفاده قرار گرفته که برای داخل و خارج ساختمانها مصرف می شد. برای قرون متمادی فرمولاسیون رنگ به صورت یک هنر بود که با دقت خاصی از آن محافظت می شد و از نسلی به نسلی های بعد منتقل می گشت. چون رنگها در مقادیر اندک ساخته می شدند و در تهیه آنها از آسیابهای ابتدایی و جهت مخلوط نمودن آن از نیروی انسانی استفاده می شد، گرانبها بودند و در دسترس طبقه مرفه جامعه قرار داشتند. بنابراین تا تأسیس اولین کارخانه تولید رنگ و جلاء در خلال قرن نوزدهم، رنگها راهی به سوی مصرف عمومی پیدا نکردند.
